Αντίο Βιετνάμ, γεια σου Καμπότζη

Βασικά από αυτή τη φάση δεν έχω φωτογραφίες, οπότε αν θέλετε μόνο εικονίτσες, πάτε στο τέλος που κάτι έχει και για σας.

Το επόμενο πρωί αποχαιρετήσαμε το Βιετνάμ και πήραμε το καράβι που μας πήγε δια της υδάτινης οδού στην πρωτεύουσα της Καμπότζης, το Πνομ Πεν. Η φάση όλη όμως ήταν στα σύνορα.
Με το που έπιασε το καράβι στα σύνορα του Βιετνάμ άρχισαν να μας γυροφέρνουν πλανόδιοι με νερά, χυμούς, σνακ και συνάλλαγμα. Αφού μας κράτησαν αρκετή ώρα μέσα στο πλοίο χωρίς να μας έχουν πει τίποτα, εξάλλου κάθε πέρασμα συνόρων απαιτεί αναμονή χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή αιτία, αλλιώς δεν έχει πλάκα, μας είπαν να κατεβάσουμε τις βαλίτσες – πράγμα καθόλου εύκολο – και να τις κουβαλήσουμε μέχρι το τελωνείο. Εκεί περιμέναμε ώσπου μας είπαν ότι έχει χαλάσει το ακτινοτέτοιο που έχουν για να ελέγχουν τις βαλίτσες και μας ξαναστείλανε στο πλοίο. Άσε που, αφού δε μπορούσαν να σκανάρουν τις βαλίτσες, αποφάσισαν να μην ελέγξουν ούτε τα διαβατήρια. Τα πήραν όλα μαζί, τα σφράγισαν και ώρα καλή στην πρύμνη μας.

Ξανά στο πλοίο όπου στοιβάξαμε τις βαλίτσες άρον-άρον και μετά από κανά 10λεπτο ξαναπιάσαμε στεριά, αυτή τη φορά για τα καμποτζιανά σύνορα. Οι Καμποτζιανοί μας πήραν τα διαβατήρια, μας βάλανε να περιμένουμε στο προαύλιο (αχ μου θύμισε εκείνες τις ασκήσεις σεισμού που κάναμε στο σχολείο) και μετά μας φωνάξανε και μας κοίταξαν, ναι είμαστε αυτοί που δείχνει το διαβατήριο, μας δώσανε τη βίζα, ξαναπήραμε τα πράγματά μας και πίσω στο πλοίο.
Εκεί που περιμέναμε στα σύνορα πιάσαμε κουβέντα (ομολογουμένως η Άννυ το ξεκίνησε) με μία Αυστραλέζα –τι άλλο;- ελληνικής καταγωγής. Εγώ το έχω πει, είναι παντού!
Στο πλοίο μας είπε διάφορα μισά ελληνικά μισά αγγλικά, ψιλογνωριστίκαμε και με τον υπόλοιπο κόσμο και πέρασε σχετικά ευχάριστα η ώρα μέχρι που φτάσαμε στην αποβάθρα στο Πνομ Πεν.

Για όσους αντέξανε ως εδώ, σήμερα έχουμε 3, ναι 3, μπόνους εικόνες. Υπενθυμίζω ότι δεν ακολουθούν τη χρονική σειρά των υπόλοιπων φωτογραφιών.

Ταϊλάνδη, στο σαββατοκυριακάτικο παζάρι.
Γιατί, γιατί δεν το αγόρασα; Πού αλλού θα βρω Ταϊλανδό με άφρο;

Βόρειο Βιετνάμ, λίγο έξω από το Ανόι
Τι πιο ασφαλές από το να έχεις έναν πυλώνα υψηλής τάσης μέσα στο πλημμυρισμένο ριζοχώραφο. Εντελώς συμπτωματικά, αυτή είναι η φωτογραφία νούμερο 0666.

Βόρειο Βιετνάμ, Χα Λονγκ
Πλέεις σε μια ειδυλλιακή θάλασσα διάσπαρτη με καταπράσινα νησάκια, το αεράκι που και που σε ανακουφίζει από την αποπνικτική ζέστη, αποβιβάζεσαι στο εξωτικό λιμανάκι και τότε βλέπεις… Γουατ δε φακ;;;
Αυτός ο πιγκουίνος ήταν στο ίδιο νησί που μερικές ώρες αργότερα με την Άννυ χαθήκαμε στη ζούγκλα. Είχα κάτι ακούσει για μαύρες γάτες και σκάλες, αλλά τελικά οι πιγκουΐνοι είναι οι χειρότεροι.

Και επιπλέον... Για όσους έχουν χρόνο για χάσιμο...
WHERE'S WALLY?