Ακόμα στο δέλτα του Μεκόνγκ είμαστε

Ωραία η βαρκάδα αλλά πολύ σύντομη για τα γούστα μας – θέλαμε πιο μεγάλη βόλτα.

Ο ντόπιος οδηγός που είχαμε ήταν πολύ συμπαθητικός, μιλούσε καλά αγγλικά και μας έφτιαξε και βραχιολάκια και άλλα παιχνιδάκια από φύλλα μπανανιάς.
Μας πήγε και στο «εργοστάσιο» που φτιάχνανε κάτι γλυκά από καρύδα.

Μέχρι που μας ξεφούρνησε ότι για να μας κάνει την εκδρομή που είχαμε πει (με επιπλέον βόλτα στα στενά κανάλια) έπρεπε να του δώσουμε τα διπλά, γιατί ο καπετάνιος δε δεχόταν λιγότερα, έλεγε και κάτι κουλά για την τιμή του πετρελαίου μέσα σε όλα τα άλλα – τελικά παντού τις ίδιες μπαρούφες σου λένε. Εμείς δε θέλαμε να δώσουμε τόσα και μας γύρισε πίσω, αλλά πρώτα μας πέρασε από…Τη φάρμα των κροκοδείλων. Απαίσια ζώα. Και άνοστα, πιστέψτε με.
Όχι, δεν τον ρίξαμε μέσα, ήτανε καλούλης μωρέ.

Και επειδή ξέρω ότι διψάτε για γνώση, μάθετε λοιπόν ότι τα μυρμήγκια δεν κοιμούνται.